Zaterdag 4 juni. dag 36, 110 km, St. Auban – St. Laurant du Var.
Vandaag afgedaald van 1000 meter naar zeeniveau, dus dat was op een paar kleine klimmetjes na een makkelijk dagje, tenminste tot ik in de buurt van Nice kwam. Er zou hiet ergens een camping moeten zijn langs de rivier wat trouwens een grote grijze sloot is. Ik kon heel die camping niet vinden en wat is het hier een partij druk dat gaat weer helemaal nergens over. Op een moment zag ik een bordje camping volgen dus en toen zag ik geen bordjes meer grrr. Zat ik weer in Nice langs het vliegveld waar trouwens voor 90% privejets staan. Maar weer omgedraaid en opnieuw de bordjes volgen deze keer lukte het wel en na een kilometer of 10 had ik het gevonden.
Blij dat ik op de camping was want had bijna geen water meer, en het was weer behoorlijk warm. Eenmaal m´n tent opgezet kwam die tante van de camping me vertellen dat ik hem op de verkeerde plaats neergezet had, en de manier waarop was niet echt vriendelijk. Wat een chagrijnig vet oud wijf zeg, iets anders kan ik er niet van maken. Ik heb m´n tent gewoon laten staan trouwens, ze zoekt het maar uit. Zo morgen ga ik frankrijk verlaten en fiets ik Italie in.
Zondag 5 juni. dag 37, 60 km, St. Laurant du Var – Ventimiglia
Vandaag de hele dag langs de kust gefietst met zwaar onweer vlak achter m´n hielen. Eerst langs de rijken der aarde gereden, maar als je in Monaco woont en je hebt daar een auto onder de ton dan doe je dus echt niet mee. Ik heb dus alle dure auto´s die er bestaan voorbij zien komen en dan die schuiten die daar in de haven liggen goeiendag zeg, die kosten een paar stuivers dat weet ik zeker. Ik kon het niet laten om door die tunnel waar de formule 1 altijd doorheen rijd om daar ook eens een keer doorheen te vlammen 🙂 Het is hier verder niet op fietsers ingericht.
Toen het onweer me dreigde in te halen heb ik op de eerste de beste camping die ik in Italie tegenkwam aangelegd. Ik had m´n tent nog geen minuut staan en ja hoor een wolkbreuk van een uur lang pffff wat een water zeg. Daarna begon het zonnetje weer te schijnen en vond ik twee blikjes bier die tegen een boom langs m´n tent stond. Kijk dat doen die Italieanen dan toch weer goed.
Maandag 6 juni. dag 38, 49 km, Vetimiglia – Imperia.
Italie, het is hier één grote chaos in het land van de maffiosi, auto´s, scooters, fietsers het vlamt hier gelijk door elkaar heen. Iedereen loopt te bellen druk handgebarend en een zonnebril hebben ze ook allemaal op z´n kop staan. Maar ik had geluk de eerste kilometers moest ik door een stadje waar geen verkeersregels gelden en dan was het ook nog eens een partij druk, dus dat schoot niet op. Ik dacht dat word nog wat vandaag.
Na een kilometer of 10 begon er een fietspad over een oud treintraject inclusief tunnels dus vandaag geen meter hoeven te klimmen, afgezien van de laatste kilometer naar de camping die recht omhoog ging, dus zo kan het ook. Maar het fietspad is weer op dus morgen weer tussen al die haastige gasten verder. Ben net nog in een supermarkt geweest, bier was op, moest toch wel lachen, daar was het ook al één grote teringzooi.
Dinsdag 7 juni. dag 39, 85 km, Imperia – Savona.
Zeik, zeik en zeiknat ben ik vandaag geworden, goeiendag wat een regen, dat had ik nog niet eerder gehad. Had ik al gezegd dat het verkeer hier één grote chaos is, ik heb vier ongelukken gezien. Die gekke italieanen kunnen echt voor geen meter rijden en maar op die toeter hangen de hele dag door, en het mooie is ze schieten er helemaal niks mee op. Ik ben de hele dag langs de kust gefietst eigenlijk is het één lang lint van bebouwing zoals overal langs de kusten. Tja de mensen willen nu éénmaal graag langs de zee wonen.
Zat vanmiddag op de fiets en baalde er zo langzamerhand van, de hele dag regen, fiets ik langs een bushalte af en daar zat een jongen in een rolstoel van ongeveer mijn leeftijd, en die keek me echt zo aan van kon ik dat maar ook, ik dacht wat zit ik nou te janken over die paar druppels water die naar beneden komen. Ik moet blij zijn dat ik dit kan doen, en vond het meteen niet meer erg dat het regende. Kijk dat zijn wijze lessen.
Rond een uur of vier vond ik het weer mooi geweest en stopte bij een camping, en wa denkte, de zon begon meteen te schijnen. Ik sta hier nog geen tien meter van zee af. Heb meteen een paar halve liters bier gehaald en die zit ik hier nu lekker op het strand burgemeester te maken, wat wil je nog meer. En ik heb hier nog geen spin, mug, tor, mier en weet ik wat er allemaal nog meer rondkruipt gezien. Dus conclusie vannacht slaap ik een keer helemaal alleen, en dat is volgens mij ook voor de eerste keer deze vakantie.
Woensdag 8 juni. dag 40, 115 km, Savona – Allessandria.
Vandaag ben ik het binnenland in gegaan en vanaf zeeniveau naar ruim 600 meter moeten klimmen. Dat waren eigenlijk geen grappen meer, ik was wederom zeiknat nu van het zweet. Ik wilde eigenlijk halverwege Allessandria stoppen maar ik kon geen camping vinden (dat zou vandaag nog een keer gebeuren). Dus maar doorgefietst naar m´n eindpunt.
Toen ik het bord Allessandria zag staan breekt me er toch een noodweer los, de bliksem sloeg links en rechts van me in, en ik kon nergens schuilen alles stond binnen no-time blank, ik was tot op m´n bilnaad nat en het ging ook niet snel ophouden. Ik dacht wat nu, ik was al in dat stadje aangekomen en kon wederom nergens een camping vinden en het begon toch ook al donker te worden. Achteraf gezien was er ook geen camping in de buurt. Heb ik gelukkig een hotel kunnen vinden waar ze nog wel een betaalbare kamer voor me hadden. Nou m´n tripje is ten einde gekomen ik blijf hier nog tot zaterdag want dan gaat mijn trein pas terug, ga de komende dagen dit stadje wat verkennen en ga ook nog wat rondfietsen in de omgeving natuurlijk. Vind het toch wel jammer dat het nu voorbij is maar de plicht roept ook weer…….
